Fot. 1. Pacjent – berneński pies pasterski, 6 tygodni. Kamica moczowa najczęściej diagnozowana jest u psów, których średnia wieku wynosi około 6 lat [2]. Jednak coraz częściej do lecznic trafiają młodsi pacjenci, którzy wykazują objawy kliniczne zaburzeń ze strony dolnego układu moczowego. Niedrożność anatomiczna cewki moczowej spowodowana kamicą stanowi bezpośrednie zagrożenie dla życia pacjenta [6]. Choroba ta notowana jest u szczeniaków już w pierwszych miesiącach życia. Istnieją predyspozycje płciowe – suki, oraz predyspozycje rasowe – sznaucer miniaturowy i bichon frise, shih-tzu, lhasa apso, pudel miniaturowy [1, 2, 5, 9]. Kamienie moczowe mogą być usytuowane w każdym odcinku dróg moczowych. W większości przypadków występują w pęcherzu moczowym i cewce moczowej [9]. U samców najczęściej lokalizują się na wysokości doogonowego końca kości prąciowej [1, 6, 9]. Jedynie u około 5% badanych stwierdzane są w nerkach lub moczowodach [9]. Czynnikami sprzyjającymi tworzeniu się kamieni są: • dieta bogata w sole mineralne i białko; • zmiana pH moczu; • bakteryjne zakażenia układu moczowego; • zaburzenia metaboliczne, tj. nadczynność przytarczyc, kwasica kanalikowa nerek; • zaburzenia częstotliwości i jakości mikcji (zatrzymanie moczu); • stosowanie niektórych leków (glikokortykosteroidy, furosemid, preparaty witaminowo-mineralne); • obecność w moczu substancji wyzwalających krystalizację (mukoproteidy, komórki nabłonka, bakterie); • niedostateczna ilość inhibitorów krystalizacji w moczu [3, 5, 9]. Hipotezy dotyczące tworzenia się kamieni moczowych Istnieją różne hipotezy dotyczące tworzenia się kamieni moczowych: • hipoteza krystalizacji precypitalnej, • hipoteza zawiązywania ziaren na macierzy, • hipoteza braku inhibitorów krystalizacji. Wydaje się, że najbardziej prawdopodobny patomechanizm tworzenia się kamieni obejmuje: • nukleację, • formowanie fazy stałej roztworu, • przerost kryształu, • agregację kryształu, • retencję kryształu [3, 10]. Najczęściej zauważanymi przez właścicieli objawami klinicznymi są te ze strony dolnych dróg moczowych. Zależą one od umiejscowienia, rozmiaru oraz liczby kamieni moczowych. Większość z nich, ze względu na umiejscowienie w pęcherzu moczowym, daje objawy zapalenia pęcherza moczowego: częste parcie na mocz, bolesne i utrudnione oddawanie moczu. Kamienie moczowe o poszarpanych, ostrych krawędziach powodują silniejsze uszkodzenie błony śluzowej, dając krwiomocz [1, 2, 3, 9]. Kamienie mniejszych rozmiarów mogą umiejscawiać się w cewce moczowej, powodując częściową lub całkowitą niedrożność i doprowadzając do jej zatkania. Występują wówczas objawy związane z powiększeniem objętości pęcherza moczowego. Oddawanie moczu staje się bolesne, utrudnione, najczęściej przerywanym strumieniem. U pacjenta rozwijają się azotemia zanerkowa i hiperkaliemia. Szczeniak jest osowiały, słaby, nie ma apetytu, mogą pojawić się wymioty [5, 6]. Do rozpoznania kamicy moczowej wystarcza zazwyczaj szczegółowo przeprowadzony wywiad z właścicielem, badanie kliniczne oraz powszechnie stosowane metody diagnozowania – RTG i USG [5, 6, 9]. U samców, u których występuje bolesność i trudność podczas mikcji, próba cewnikowania napotyka często opór, świadczący o obecności kamieni w cewce moczowej. Mamy wówczas podstawę do postawienia wstępnej diagnozy, wykluczając tym samym przypadek niedrożności czynnościowej, której najczęstszą przyczyną jest skurcz zwieracza cewki moczowej. Cewnik zakłada się wówczas z łatwością [5]. W niektórych przypadkach badanie palpacyjne powłok brzusznych może wykazać obecność dużego pęcherza moczowego o pogrubiałych ścianach oraz kamicę moczową. U psów małych ras badanie per rectum daje możliwość oceny miednicznego odcinka cewki moczowej pod kątem kamieni. USG i RTG pozwalają najczęściej na potwierdzenie rozpoznania kamieni moczowych, chyba że nie są one przepuszczalne dla promieni RTG ze względu na ich wielkość i budowę. W przypadku kamieni niecieniujących lub słabo cieniujących (kamieni cystynowych, moczanu amonu, kwasu moczowego, kamieni mieszanych), kontrast podany do dróg moczowych pomaga w rozpoznaniu (uretrocystografia). USG, powszechne urządzenie w lecznicach weterynaryjnych, nie przysparza trudności w diagnostyce kamicy moczowej. Podczas takiego badania kamienie w pęcherzu dają charakterystyczny, echogenny cień akustyczny, podczas gdy twory takie jak polipy tego cienia nie dają [5, 6, 7, 9, 10]. Kamica struwitowa U psów najczęściej diagnozowana jest kamica struwitowa – to aż 50% stwierdzonych kamic. Przyczyną jej występowania jest nadmierna podaż białka i soli mineralnych w diecie. Występuje u zwierząt z infekcjami bakteryjnymi ureazododatnimi. Może powstawać w każdym rodzaju pH, jednak częściej i szybciej w zasadowym. Struwity to 3-6-boczne bezbarwne pryzmaty, czasem zlepione w struktury przypominające paproć, gęste pióra czy płatki śniegu [4, 5, 8, 9]. Kamica szczawianowo-wapniowa Drugim rodzajem jest kamica szczawianowo-wapniowa (33% przypadków). Czynniki sprzyjające krystalizacji nie zostały do końca poznane. Częściej kamienie tworzą się w moczu z tendencją do kwaśnego pH. Ryzyko ich tworzenia wzrasta również w przypadku: otyłości, cukrzycy, ostrego zapalenia nerek, przy zaburzeniach resorpcji wapnia, objawowej hiperkalcemii (nadczynność przytarczyc), stanach nowotworowych, przy intoksykacji witaminą D oraz przy podawaniu niektórych leków (glikokortykosteroidów czy furosemidu). Obecność kryształów szczawianów wapnia przy współistniejącej niewydolności nerek może wskazywać na zatrucie glikolem etylenowym. Szczawiany wapnia to małe bezbarwne kopertki, biszkopty, klepsydry, mogą również przyjmować formy kuliste [4, 5, 8, 9]. Kamienie moczanowe stanowią 8% wszystkich kamieni moczowych. Większość z nich składa się z moczanu amonowego. Obecność tych kryształów u ras innych niż dalmatyńczyk oraz buldog angielski sugeruje niewydolność wątroby, która wynika z zespolenia wrotno-obocznego lub marskości. Zakażenia bakteriami produkującymi ureazę sprzyja powstawaniu kamicy. Mogą tworzyć się w każdym pH, z tendencją do pH kwaśnego. Moczan amonu to żółtobrązowa kolczysta kula przypominająca kasztana w łupinie [4, 5, 8, 9]. Kamica cystynowa Kamica cystynowa diagnozowana jest w około 1% przypadków. Kamienie nie występują u zwierząt zdrowych. Cystynuria to dziedziczne zaburzenie transportu w kanalikach nerkowych. Najczęściej spotykana jest u jamników. Może towarzyszyć ostrej niewydolności nerek. Kamienie powstają przy znacznie zasadowym pH, a kształtem przypominają płaskie bezbarwne sześciokątne płytki [4, 5, 8, 9]. Krzemiany występują u około 1% pacjentów. Przyczyna ich powstawania nie jest do końca wyjaśniona. Prawdopodobnie nadmiar spożywanego glutenu kukurydzianego lub łupin soi jest odpowiedzialny za wytrącanie się ostrych, poszarpanych krzemianów [5, 8, 9]. Fot. 2. Obraz RTG jamy brzusznej pacjenta – jasno świecące kamienie w pęcherzu moczowym. Leczenie kamicy powinno opierać się na szybkim udrożnieniu cewki moczowej i opróżnieniu pęcherza moczowego. Możemy tego dokonać poprzez założenie cewnika. Po upuszczeniu moczu cewnik pozostawiamy w drogach moczowych. W przypadku napotkania oporu przy zakładaniu cewnika płuczemy go silnym strumieniem jałowego 0,9-proc. roztworu NaCl, celem wypłukania kamieni z cewki moczowej [6]. W przypadku braku efektu należy zastosować odbarczenie pęcherza poprzez jego nakłucie i wyszyć cewkę moczową. Musimy pamiętać, że u pacjenta z niedrożnością cewki dochodzi do rozwoju azotemii zanerkowej i hiperkaliemii. Są to stany zagrażające życiu, dlatego bezwzględnie należy oznaczyć stężenie potasu, azotu mocznikowego i kreatyniny w surowicy. Po stwierdzeniu zaburzeń pacjenta powinno się nawodnić, celem przywrócenia równowagi wodno-elektrolitowej. Stan pacjenta należy monitorować, kontrolować ilość wytwarzanego moczu, bowiem usunięcie niedrożności może nasilić diurezę [5, 6]. Kamienie moczowe powinno się poddać analizie, aby poznać przyczynę ich powstania i ustalić odpowiednią dietę [5, 6, 9]. Na pytanie, który sposób leczenia wydaje się być odpowiedni, nie ma jednoznaczniej odpowiedzi wśród lekarzy weterynarii. Jedni twierdzą, iż leczenie chirurgiczne daje możliwość dokładnego pozbycia się kamieni moczowych z pęcherza i cewki moczowej, czyli oznacza stosunkowo łatwe pozbycie się problemu. Owszem, leczenie to pozwala na rozpoznanie rodzaju kamieni, pobranie próbek błony śluzowej pęcherza moczowego celem dokonania posiewu, natomiast absolutnie nie zapobiega się w ten sposób nawrotom choroby [5, 9]. Leczenie farmakologiczne z kolei obniża stężenie soli mineralnych odpowiedzialnych za tworzenie kamieni w moczu, zwiększa ich rozpuszczalność. Zapobieganie nawrotom choroby oparte jest na wymuszeniu diurezy oraz kontroli i zwalczaniu zakażeń dróg moczowych. Dlatego też raz w miesiącu powinniśmy pobrać mocz do analizy i zwrócić uwagę na jego pH, ciężar właściwy i osad. Odpowiednio dobrana dieta może zapobiec powstawaniu tego schorzenia. Głównymi wadami tej metody jest wymagana rzetelność i duże zaangażowanie ze strony właściciela zwierzęcia i to przez wiele tygodni czy nawet miesięcy, ale również to, że nie wszystkie kamienie dają się rozpuścić farmakologicznie [5, 9]. Dobór metody leczenia kamicy moczowej zależy w głównej mierze od rodzaju kamieni. Szczawiany wapnia, krzemiany, kamienie mieszane nie rozpuszczają się pomimo leczenia farmakologicznego, więc można się ich pozbyć tylko z pomocą skalpela. Pozostałe kamienie, występujące u psów, można spróbować rozpuścić za pomocą odpowiednio dobranej diety i suplementów. Opis przypadku kamicy moczowej u psa Pies, samiec, berneński pies pasterski, wiek 6 tyg., waga 7 kg, tricolor. Pacjent skierowany z innej przychodni, trafił w nocy do naszej kliniki z powodu bolesności i powiększonego obrysu jamy brzusznej. Z przeprowadzonego wywiadu dowiedziano się o historii leczenia w kierunku gastroenteritis. Pies wymiotował treścią pokarmową, bez domieszek żółci, miał biegunkę w kolorze piaskowym, bez śladów krwi. Podczas badania klinicznego palpacyjnie stwierdzono napięcie powłok jamy brzusznej. Jednorazowo podano leki: No-Spa i Espumisan. Po zakończeniu anamnezy przystąpiono do badania klinicznego szczeniaka. Temperatura ciała wynosiła 38,4°C, błony śluzowe były jasnoróżowe, wilgotne, CRT < 2 s, brak cech odwodnienia, przyśpieszone tętno i oddech. W badaniu palpacyjnym stwierdzono bolesny, napięty brzuch, z wyczuwalnym tworem w tyłobrzuszu, zaczerwienioną błonę śluzową napletka, z ropną wydzieliną. Właścicielka nie była w stanie udzielić informacji na temat oddawania moczu. Po nieudanej próbie cewnikowania pies został skierowany na USG. Fot. 3. Kamienie po ekstrakcji z pęcherza. Opis badania Pęcherz moczowy mocno wypełniony aechogenicznym płynem, ściana pęcherza hiperechogeniczna, mocno pogrubiona (3,5 mm), na dnie pęcherza widoczne twory kuliste, dające silny cień akustyczny. Na podstawie USG została postawiona diagnoza – kamica moczowa pęcherza moczowego. Pies otrzymał leki rozkurczowe – No-Spa – w dawce 40-80 mg w celu przeprowadzenia kolejnej próby cewnikowania, która zakończyła się pomyślnie. Pobrano mocz, wykonano badanie ogólne i analizę składu osadu (tab. 1). Założono kateter dożylny, pobrano krew do badań morfologicznego i biochemicznego. Wyniki przedstawiono w tab. 2. W celu ustalenia dokładnej lokalizacji kamieni wykonano zdjęcie rentgenowskie (fot. 2). Wszystkie kamienie zlokalizowane były w pęcherzu moczowym. Ze względu na podniesione parametry BUN, kreatyniny i potasu podjęto decyzję o hospitalizacji pacjenta. Podane zostały płyny dożylne celem przywrócenia homeostazy. Po trzech dniach płynoterapii zostały wykonane ponowne badania krwi (tab. 3) Ze względu na prawidłowe parametry biochemiczne zdecydowano o konieczności przeprowadzenia zabiegu z uwagi na nierozpuszczalny charakter kamieni. Wszystkie kamienie zostały usunięte z pęcherza moczowego i poddane dokładnej analizie (fot. 3). Oprócz fosforanów wapnia i magnezu w pęcherzu znajdowały się struwity pochodzenia organicznego. By zapobiec dalszej ich krystalizacji, wprowadzono dietę zakwaszającą mocz (urinary s/o). Zalecono kontrolne badanie moczu wraz z osadem po upływie 4 tygodni. Piśmiennictwo: 1. Brown Urolithiasis in small animals. 2013. 2. Osborne How would you manage uroliths in a puppy. 2003. 3. Stevenson The Incidence of urolithiasis in Cats and Dogs and the influence of diet in formation and prevention of recurrence. „Thesis submitted for the degree of Doctor of Philosophy”, 2002. 4. Sirois M.: Mosby’s Veterinary PDQ. Elsevier inc. 2010. 5. Grauer Zaburzenia układu moczowego. 2008, 409-418. 6. Macintire Drobatz Haskins Saxon Podręcznik stanów nagłych oraz intensywnej opieki medycznej u małych zwierząt. Galaktyka, 2012. 7. Osborne Lulich Bartges i wsp.: Canine and feline urolithiasis: relationship of etiopathogenesis to treatment and prevention, [w:] Canine and feline nephrology and urology. Osborne Finco Philadelphia, Lea & Febiger: 798-888. 8. Nieradka R.: Jak leczę? – diagnostyka laboratoryjna chorób układu moczowego. Olsztyn 2012. 9. Niemand pod red. Sutter i Kohn B.: Praktyka kliniczna. Psy. 2011. 10. Kealy Alliester H.: Diagnostic Radiology. Ultrasonography of the dog and cat. 2007. Autorzy i zdjęcia: lek. wet. Daria Kostrzewa, Centrum weterynaryjne, Łódź lek. wet. Mikołaj Ranus, lek. wet. Jan Cichecki, Klinika weterynaryjna „CM-VET”, Łódź Streszczenie: U psów najczęściej diagnozowana jest kamica struwitowa – 50% stwierdzonych kamic, zaś kamica szczawianowo-wapniowa u 33%. Kamienie moczanowe stanowią 8% wszystkich kamieni moczowych. Kamica cystynowa diagnozowana jest w około 1% przypadków. Krzemiany występują mniej niż u 1% pacjentów. Leczenie powinno opierać się na szybkim udrożnieniu cewki moczowej i opróżnieniu pęcherza moczowego poprzez założenie cewnika. W przypadku braku efektu należy zastosować odbarczenie pęcherza. Przejdź do następnej strony
Tłumaczenie hasła ""pęcherz moczowy"" na angielski. urinary bladder, bladder, urinary bladder to najczęstsze tłumaczenia ""pęcherz moczowy"" na angielski. Przykładowe przetłumaczone zdanie: Proteomiczna metodologia diagnozowania raka pęcherza moczowego ↔ Proteomics approach for diagnosing bladder cancer. pęcherz moczowy.
Kto choruje na raka pęcherza moczowego? Rak pęcherza jest częstą chorobą u osób w wieku podeszłym. Guzy pęcherza częściej występują u mężczyzn po 65. roku życia. Jednym z najważniejszych czynników, które zwiększają ryzyko raka pęcherza, jest palenie tytoniu. Krwiomocz z obecnymi skrzepami może być tu pierwszym i jedynym objawem. Dopiero w bardziej zaawansowanych stadiach pojawiają się częste oddawanie moczu, uczucie bolesnego parcia na pęcherz czy bóle w podbrzuszu. Jeżeli występuje obrzęk kończyny dolnej, może to świadczyć o przerzucie nowotworu. Jak leczymy raka pęcherza moczowego? Leczenie nowotworów pęcherza moczowego jest zależne od zaawansowania i głębokości naciekania. Istotny jest również stopień zróżnicowania guza. Guzy powierzchowne pęcherza moczowego leczy się za pomocą przezcewkowej resekcji guza (TURT). Niestety, u wielu pacjentów nowotwory mają tendecję do nawrotu, dlatego niezbędna jest wieloletnia obserwacja. Wykonuje się badania kontrolne, na przykład ultrasonografię czy mikroskopową ocenę komórek obecnych w osadzie moczu. Jeżeli guz nacieka głębsze warstwy pęcherza, resekcja przezcewkowa jest zabiegiem niewystarczającym. W tych przypadkach metoda ta nie pozwala na całkowite usunięcie guza i u wielu pacjentów dochodzi do progresji choroby. Z tego powodu po doszczętnym wycięciu guza stosuje się dopęcherzowo leczenie immunologiczne lub chemioterapię. W ramach immunoterapii stosowana jest szczepionka BCG, przeciwko gruźlicy. Jest ona skuteczna u około 60% pacjentów, ale terapia ta jest długoterminowa i może trwać około 3 lat. Ocenia się, że wlewki szczepionki BCG do pęcherza moczowego są najskuteczniejszą formą immunoterapii guzów tego narządu. Stopień zaawansowania choroby decyduje o wyborze metody leczenia Im głębiej guz wnika w ścianę pęcherza moczowego, tym więcej naczyń chłonnych napotyka po drodze. Sprzyja to powstawaniu przerzutów. Dlatego leczenie radykalne w postaci usunięcia pęcherza moczowego jest metodą, która najbardziej zwiększa szanse wyleczenia. Zmiany zaawansowane wymagają usunięcia pęcherza moczowego z okolicznymi narządami, jak prostata, i węzłami chłonnymi. Szanse na wyleczenie zwiększają się w przypadku zastosowania chemioterapii przed zabiegiem operacyjnym. Problem, który powstrzymuje chorych i lekarzy przed usunięciem pęcherza moczowego, to kalectwo związane z odprowadzaniem moczu. Często stosowaną metodą jest operacja Brickera, która oparta jest na wszczepieniu moczowodów do skóry za pośrednictwem krótkiego odcinka jelita cienkiego. Na skórę stosuje się zbiornik zewnętrzny, w którym gromadzi się mocz. Operacja ta daje niewiele powikłań i pozwala na szybki powrót do aktywności. Obecnie wykonuje się również zastępcze pęcherze. Pęcherz moczowy jest wówczas odtwarzany z odcinka jelita, najczęściej z jelita krętego. Ocenia się, że u obu płci taki zastępczy pęcherz zapewnia dobre trzymanie moczu w ciągu dnia, nieco słabiej w nocy. Innym sposobem jest wytworzenie pęcherza odbytniczego, czyli uformowanie zbiornika z części jelita grubego i włączenie do niego moczowodów. Prawidłowy zbiornik pozwala na dobrą czynność nerek i zmniejsza ryzyko ich infekcji. Te nowe metody mają na celu wyeliminowanie zbiorników zewnętrznych, przyczepianych na skórę i poprawę jakości życia pacjenta. Zobacz: Rak pęcherza moczowego - kiedy udać się do lekarza? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Po badaniach mój weterynarz stwierdził, że kamienie mogły zablokować cewkę i trzeba jak najszybciej zrobić badanie usg, zmusiło mnie to do udania się do innego weterynarza. Po badaniu okazało się, że pies ma bardzo dużo kamieni (piasek) w pęcherzu moczowym i to właśnie one mogły zablokować cewkę.
Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje Kamienie w pęcherzu moczowym: co zrobić, jak leczyć operacją, kruszenie, alternatywne metody хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Epidemiologia Przyczyny Czynniki ryzyka Objawy Komplikacje i konsekwencje Diagnostyka Diagnostyka różnicowa Leczenie Z kim się skontaktować? Zapobieganie Prognoza Zwykle mocz zawiera nie więcej niż 5% soli, ale w pewnych warunkach ich stężenie wzrasta, a następnie na podstawie kryształów soli mogą powstawać kamienie - kamienie w pęcherzu. Proces ten nazywa się cystolitozą, a patologie z nim związane są zgodne z kodem ICD-10 - [1], [2], [3], [4], [5], [6], [7] Epidemiologia Według statystyk klinicznych, wśród pacjentów z kamieniami w pęcherzu, 95% mężczyzn w wieku 45-50 lat cierpi na zastój z powodu niedrożności ujścia pęcherza z łagodnym przerostem gruczołu krokowego. Rodzinną historię patologii można prześledzić w 25-30% przypadków wykrycia ubytków pęcherza u mężczyzn. Eksperci World Journal of Urology uwaga: zmiany w diecie w ciągu ostatnich dziesięcioleci wpłynęły na częstotliwość i skład chemiczny kamieni, a konkrecje szczawianu wapnia są obecnie najbardziej rozpowszechnione. W krajach o gorącym klimacie - w porównaniu ze strefami umiarkowanymi - nastąpił wzrost liczby pacjentów z kamicą moczową i częstszym tworzeniem się kamieni w pęcherzu (zwłaszcza moczan i szczawian). Wyjaśnij brak płynów w organizmie przy wysokiej temperaturze powietrza i określonej diecie. W krajach rozwijających się kamienie pęcherza moczowego występują często u dzieci i młodzieży - z powodu infekcji dróg moczowych i braku pokarmów białkowych. Eksperci z American Urological Association zauważają, że w przypadku dzieci około 22% kamieni Znajdują się w pęcherzu moczowym i najczęstszych kamieniach szczawianu, fosforanu i struwitu. W Europie Zachodniej, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie pojawienie się kamieni w pęcherzu odnotowano w 7-12% przypadków połączeń z urologami; główne przyczyny torbielowatości - problemy z prostatą i zaburzeniami metabolicznymi (w tym cukrzyca i otyłość). Według European Association of Urology, do 98% małych kamieni (o średnicy mniejszej niż 5 mm) spontanicznie oddaje mocz w ciągu czterech tygodni od pojawienia się objawów. Jednak większe fugi (o średnicy do 10 mm) pozostawiają pęcherz jedynie w połowie przypadków. Przyczyny kamienie w pęcherzu Przyczyny powstawania kamieni w pęcherzu polegają na zwiększeniu stężenia moczu i krystalizacji zawartych w nim soli. Mocz gromadzący się w pęcherzu moczowym jest okresowo usuwany - za pomocą oddawania moczu (mictures), ale jego część może pozostać w pęcherzu moczowym, a w urologii - w moczu rezydualnym. Patogeneza cystolitozy jest spowodowana niepełnym opróżnianiem pęcherza (niedrożność infra), zwiększonym ciśnieniem w nim i stagnacją resztkowego moczu. W takich warunkach specyficzna zawartość soli ulega wielokrotnemu zwielokrotnianiu, aw pierwszym etapie przekształca się w małe kryształy. Jest to tak zwany "piasek", który jest częściowo wydalany z moczem (ponieważ przechodzi stosunkowo łatwo przez moczowód). Jednak na ściankach pęcherza osadza się pewna ilość najmniejszych kryształów, a wraz z upływem czasu ich liczba i rozmiar zwiększają się, co powoduje powstawanie krystalicznych konglomeratów o różnym składzie. Przyspieszone tym procesem, niewystarczające przyjmowanie płynów i odchylenie od fizjologicznie normalnych właściwości kwasowo-zasadowych moczu. Przyczyny niepełnego opróżniania pęcherza z trwałą obecnością resztkowego moczu w urologii klinicznej są następujące: Chroniczne zakażenia dróg oddechowych (w szczególności, nawracające zapalenie pęcherza tworzy warunki do rozwoju w dystrofii mięśniowej, ściany pęcherza, zwiększoną objętość resztkowego moczu i zaczynają tworzyć kamienie pęcherza moczowego u kobiet); powiększenie prostaty (łagodny przerost gruczołu krokowego lub gruczolak), najczęściej powodujące kamienie w pęcherzu moczowym u mężczyzn; pominięcie pęcherza moczowego (torbielowatego), wywołującego zachorowanie na torbielozę u starszych kobiet, a także kamienie w pęcherzu podczas ciąży, zwłaszcza wielokrotności. U mężczyzn pęcherz spada z nadmierną masą ciała lub ciężarami; dysektazja (fibroelastoza) szyi pęcherza moczowego; zwężenie cewki moczowej (zwężenie światła cewki moczowej) o różnej etiologii; obecność uchyłka w pęcherzu moczowym; zaburzenia pęcherza związane z pobudzeniem mózgu lub uraz rdzenia kręgowego, zespół końskiego ogona, cukrzycę, zatrucia ciężkich metali, etc., które prowadzą do neurogennego nadreaktywności wypieracza lub rdzenia (odruch pęcherza). Problemy z opróżnianiem pęcherza wiążą się z przedłużonym leżeniem w łóżku, cewnikowaniem pęcherza, radioterapią narządów miednicy i dolnego odcinka przewodu pokarmowego. W końcu kamienie kamieni nerkowych i pęcherza moczowego pojawiają się w obecności kamicy moczowej, kiedy mały kamień, uformowany w miedniczce nerkowej, porusza się wzdłuż moczowodu do jamy pęcherza moczowego. [8], [9], [10], [11], [12], [13] Czynniki ryzyka Liczne badania wskazują, że głównymi czynnikami ryzyka rozwoju zarówno kamicy pęcherzykowej, jak i kamicy są charakterystyki metabolizmu w organizmie i rodzaju odżywiania ludzi. Wraz z niedoborem niektórych enzymów lub naruszeniem jelitowej absorpcji wapnia i soli amonowych kwasu szczawiowego w moczu, ich zawartość wzrasta - rozwija się oksaluria; zmiana pH moczu w kierunku kwasowości prowadzi do wytrącenia tych soli do osadu - krystalurii szczawianowo-wapniowej. W pęcherzu moczowym kamienie szczawiowe powstają bardzo szybko z nich, zwłaszcza wśród przedstawicieli żywności pochodzenia roślinnego (warzywa, orzechy). Czytaj więcej - Szczawiany w moczu Gdy uszkodzony nerek filtracji kłębuszkowej i problemów z wymianą purynowych i pirymidynowych (co zdarza się w podwyższonej spożyciem mięsa), organizm nie może poradzić sobie z recyklingu azotowe zasady i kwasu moczowego we krwi: w moczu zwiększonej zawartości soli kwasu moczowego i uraturia oznaczonych kamieni kwasu moczowego. Więcej informacji w artykule - Urat w moczu A z fosfaturem, który obserwuje się, gdy dieta jest zdominowana przez produkty mleczne, mocz ma wysoki poziom fosforanów wapnia, magnezu lub amonu (fosforany). Nawiasem mówiąc, te zaburzenia metaboliczne - wynikającą z wrodzonego braku pewnych hormonów i substancje enzymatyczne - znacząca część przypadków spowodowana predyspozycją genetyczną, która jest zdefiniowana jako urologiczne soli skazy i skazy moczanowej. [14], [15], [16], [17], [18], [19] Objawy kamienie w pęcherzu Czasami kamienie pęcherza nie powodują żadnych objawów i są wykrywane przez randomizację rentgenowską. I pierwsze oznaki obecności kamieni mogą przejawiać się zmianą koloru moczu (z prawie bezbarwnego na wyjątkowo ciemny) i dyskomfortu podczas oddawania moczu. W bardziej znaczących rozmiarach złogów - z powodu podrażnienia błony śluzowej i cewki moczowej - takie objawy kamieni w pęcherzu są odnotowywane, jako: trudności w oddawaniu moczu (potrzeba więcej czasu) i przerwanie wydalania moczu z powodu niedostatecznej kurczliwości mięśnia pęcherza - wypieracza; ostre zatrzymanie micture lub mimowolne; pieczenie lub ból podczas oddawania moczu; pollakiuria (znaczny wzrost dziennej liczby grzybic); dyskomfort lub ból w penisie u mężczyzn; ostre bóle w dole brzucha (powyżej spojenia łonowego) z napromieniowaniem w pachwinie i kroczu, a także nudny ból w chodzeniu, przysiady i skłonności; krwiomocz (obecność krwi w moczu) o różnym nasileniu. Rodzaje i skład kamieni pęcherza moczowego W zależności od rodzaju etiologia kamienie pęcherza rozdzielone na pierwotne (które, jak już wspomniano wyżej, sole utworzone z pęcherza moczu Zatężoną pozostałość bezpośrednio w jamie pęcherza) oraz wtórne, to kamieni nerkowych w pęcherzu moczowym (który nadal zwiększać). Kamień może być samotny, a jednocześnie można uformować kilka kamieni. Różnią się kształtem, rozmiarem i, oczywiście, ich składem chemicznym. Kawałki mogą być gładkie i szorstkie, mocne i mocne, miękkie i delikatne. Zakres, w którym zmienia się rozmiar kamieni w pęcherzu: od krystalicznych cząstek, które są praktycznie niewidoczne gołym okiem, do średnich, dużych i gigantycznych. Największy kamień w pęcherzu, według Guinness World Records, ważył 1,9 kg i został odkryty w 2003 roku przez 62-letniego brazylijczyka. Typy chemiczne złogów określa urolog z uwzględnieniem składu kamieni pęcherza moczowego. Sole kwasu szczawiowego z kamieniami szczawianowymi - monohydrat szczawianu wapnia (ołów) i dwuwodzian szczawianu wapnia (weddellite). Kamienie moczanowe w urnie pęcherza moczowego tworzą sole - sole kwasu moczowego (moczan potasu i sodu), wypadające w postaci pleomorficznych kryształów w zakwaszonym moczu (pH 7). Struvite kamienie, składające się z fosforanów magnezu i amonu, powstają z powtarzającymi się infekcjami dróg moczowych z alkalizacją moczu. Mogą wystąpić ex novo lub skomplikować kamicę nerkową, jeśli wcześniej istniejące kamienie są skolonizowane przez bakterie Proteus mirabilis, które rozkładają mocznik. Według danych klinicznych stanowią około 2-3% wszystkich przypadków. W wielu przypadkach kamienie łączą sole kwasu szczawiowego i kwasu moczowego z powstawaniem kamieni szczawianu moczanowego. Przydatne informacje na ten temat zawierają również publikację - Skład chemiczny kamieni moczowych Komplikacje i konsekwencje W przypadku braku leczenia, główne konsekwencje i powikłania kamieni powstających w pęcherzu lub kamieni nerkowych, które weszły do niego, obejmują przewlekłe trudności w oddawaniu moczu w postaci częstego i bolesnego oddawania moczu. A jeśli fekalia całkowicie blokują wydalanie moczu (pojawia się niedrożność dróg moczowych), wówczas pacjenci cierpią z powodu prawie nieznośnego bólu. Ponadto, powtarzające się infekcje pęcherza i zapalenie dróg moczowych - zapalenie pęcherza moczowego lub zapalenie cewki moczowej - są wywoływane przez kamienie pęcherza moczowego. [20], [21], [22] Diagnostyka kamienie w pęcherzu Odnosząc się do urologa z problemami z układem moczowym, pacjent powinien zrozumieć, że historia i objawy rozpoznania nie wystarczą. Standardowe kamienie pęcherza diagnostyczny obejmuje analizę moczu (do wspólnego, poziom pH, rano osadu moczu, 24H biochemiczne bakteriologiczny) i krwi (wspólny, biochemiczne i kwasu moczowego w surowicy i wapnia). Zidentyfikować obecność kamieni może tylko diagnostyka instrumentalna, w pierwszej kolejności, fluoroskopia kontrast pęcherza w trzech rzutach. Jednak nie wszystkie kamienie w pęcherzu na zdjęciu rentgenowskim są podatne na wizualizację: kamienie szczawianu i fosforanu są wyraźnie widoczne, ale kamienie moczanowe nie są widoczne z powodu braku kontrastu w konwencjonalnych promieniach rentgenowskich. Dlatego musisz wykonać USG nerek, pęcherza moczowego i dróg moczowych. W badaniu można również zastosować cystografię migrującą; cystografia endoskopowa; urethrocystoscopy; tomografia komputerowa (która umożliwia identyfikację bardzo małych kamieni, które nie zostały zauważone przez inny sprzęt). [23], [24], [25], [26], [27], [28], [29], [30], [31] Diagnostyka różnicowa Diagnoza różnicowa rozwiązuje problem odróżnienia kamieni od chorób, które mogą powodować podobne objawy: nawracające infekcje pęcherza moczowego i dróg moczowych; chlamydie i kandydoza pochwy; nadaktywny pęcherz; nowotwory pęcherza moczowego; endometrioza; zapalenie najądrza; zapalenie uchyłka; wypadnięcie krążka międzykręgowego z uderzeniem w rdzeń kręgowy; niestabilność spojenia łonowego itp. [32], [33], [34], [35], [36], [37], [38], [39], [40] Z kim się skontaktować? Leczenie kamienie w pęcherzu Zwiększone przyjmowanie płynów może pomóc przejść przez małe kamienie pęcherza moczowego. Jednak w przypadku większych kamieni mogą być wymagane inne metody leczenia. Podczas leczenia kamieni w pęcherzu powinieneś usunąć objawy, a także pozbyć się kamieni. Należy pamiętać, że antybiotyki dla kamieni pęcherza moczowego są używane w przypadku ropii (obecność ropy w moczu) i rozwoju zapalenia cewki moczowej lub zapalenia pęcherza moczowego. A także w przypadku kamieni struwitu, towarzyszących częstemu zapaleniu pęcherza moczowego. W takich przypadkach przepisane są preparaty antybakteryjne z grupy cefalosporyn, fluorochinolonów lub makrolidów, czytaj więcej - Antybiotyki na zapalenie pęcherza moczowego Czy konieczne jest usunięcie kamieni w pęcherzu? Według urologów, jeśli masz kamienie pęcherza, powinny one zostać usunięte tak szybko, jak to możliwe, w przeciwnym razie staną się większe. Małe kamienie (do 2 mm) można wyeliminować, zużywając duże ilości wody. Należy jednak wziąć pod uwagę fakt, że mężczyzna cewka moczowa ma zakrzywioną konfigurację i inną średnicę wewnętrzną (z trzema strefami znacznego zwężenia wewnętrznego światła), więc „oczyścić” kamień z krzyżem wielkości więcej niż 4-5 mm jest mało prawdopodobne, aby odnieść sukces. Ale u kobiet jest to możliwe, ponieważ wewnętrzne światło cewki moczowej jest większe i jest znacznie krótsze. Tak więc, jeśli kamienie nie mogą być w naturalny sposób wypłukane z pęcherza, nadal muszą się pozbyć: rozpuścić, zażywać leki lub usunąć za pomocą litotrypsji. Przeczytaj także - Jak leczy się kamicę moczową Rozpuszczanie kamieni w pęcherzu Rozpuszczanie kamieni w pęcherzu odbywa się za pomocą leków, które zmniejszają kwasowość moczu i czynią go bardziej alkalicznym. Można to zrobić za pomocą wodorowęglanu sodu, czyli sody oczyszczonej. Istnieje jednak ryzyko tworzenia się zwapnień w nerkach, jak również wzrostu zawartości sodu we krwi (hipernatremia), co objawia się ogólnym odwodnieniem, osłabieniem, zwiększoną sennością i drgawkami. Ponadto nadmiernie agresywna alkalizacja może prowadzić do wytrącania fosforanu wapnia na powierzchni już istniejącego kamienia, przez co dalsza terapia lekami jest nieskuteczna. Tak więc, aby zmniejszyć kwasowość (alkalizację) moczu, leki takie jak: cytrynian potasu (cytrynian potasu), które mogą powodować nudności, odbijanie się, zgaga, wymioty, biegunka, hiperkalemia takich konsekwencji, osłabienie mięśni, parestezja i arytmia serca do bloku serca. Oxalite C (Blomaren, Soluran, Uralit U) - 3 gramy dwa lub trzy razy dziennie (po jedzeniu). moczopędne Diakarb leku (acetazolamid Degidratin, Diluran, Neframid, Renamid wsp. Znaki towarowe) zwiększa diurezę i szybkie złożenie alkalicznych moczu (pH 6,5-7.). Ale stosuje się go nie dłużej niż pięć dni, przyjmując tabletkę (250 mg) dwa razy na dobę w odstępie 8-10 godzin. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ostrą postacią niewydolności nerek, cukrzycą i niskim poziomem potasu we krwi. Leki mogą pomóc w rozpuszczeniu tylko kamieni moczowych (kwasu moczowego) i zmniejszyć ilość wapnia w moczu (tak, aby nie osadzał się z kryształami). Cystenal w postaci roztworu (zawiera nalewkę z korzenia barwnika maddera i salicylanu magnezu) - zajmuje trzy do pięciu kropli do trzech razy dziennie (30 minut przed posiłkami); W tym samym czasie powinieneś pić więcej płynu (do dwóch litrów dziennie). Cystone również odnosi się do ziołowych środków zaradczych. Jest stosowany z kamieniami szczawianowymi o wielkości poniżej 10 mm - dwie tabletki trzy razy dziennie (po posiłku), przebieg leczenia trwa od trzech do czterech miesięcy. Lek Rovatinex, zawierający związki terpenowe, jest stosowany do rozpuszczania soli wapnia - trzy razy dziennie na jedną lub dwie kapsułki (w ciągu miesiąca). Możliwe działania niepożądane, które objawiają się uczuciem dyskomfortu w żołądku i wymiotami. A lek Allopurinol, który zmniejsza syntezę kwasu moczowego, ma na celu zmniejszenie nawrotów powstawania kamicy nerkowej u pacjentów z podwyższoną zawartością moczanu w surowicy i moczu. Gdy kamienie pęcherza i nerek niezbędne witaminy B1, B6, jak również preparaty magnezu (cytrynian magnezu, Solgar Magne B6 Asparkam i in.), Jak to zapobiega krystalizacji soli mineralnych wapnia śladowych zawartych w moczu. [41], [42], [43], [44] Usuwanie kamieni z pęcherza Stosowane w urologii nowoczesne metody usuwania kamieni z pęcherza opierają się na technologiach ultradźwiękowych i laserowych i nie wymagają otwartej interwencji chirurgicznej. Litotrypsja kamieni w pęcherzu odbywa się endoskopowo - przez bezpośredni kontakt litotryptora z kamieniami. Sposób ten obejmuje stosowanie różnych technik, prowadzone przez różne części składowe), w szczególności, rozdrobnienie litotrypsja kamieni lub pęcherza niszczenia złogów ultradźwiękami pozwala na małe (do 1 mm) z części a następnie ich wydzielania jamy pęcherza poprzez wymuszoną diurezy. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu regionalnym lub ogólnym. W przypadku cystolitholapaksji lasera kontaktowego, zgniecenie kamienia w pęcherzu za pomocą lasera wykonuje się również endoskopowo, ale z dostępem przezcewkowym w znieczuleniu ogólnym. Laser holmium radzi sobie z najgęstszymi osadami o dowolnej kompozycji i rozmiarze, zamieniając je w pyliste cząstki, które następnie wypłukuje się z bańki. Sposób bezkontaktowy - pozaustrojowe fala uderzeniowa litotrypsja kamienie pęcherza (fali uderzeniowej) - jest narażony na impulsów ultradźwiękowych skierowanych na skały przez skórę na brzuchu lub dolnej części pleców (lokalizacja określonego a cały proces jest monitorowana przez ultradźwięki). Kamienie powinny zostać zniszczone do stanu drobnego piasku, który następnie wychodzi z oddawaniem moczu, wzmocniony przez powołanie diuretyków. Wśród przeciwwskazań do fragmentacji kamieni, urologowie nazywają zwężenie cewki moczowej, zapalenie dróg moczowych, krwawienie i nowotwory złośliwe w małej miednicy. Niektóre kamienie są tak duże, że może być wymagane leczenie chirurgiczne w postaci otwartej cystotomii. Oznacza to, że nacięcie ściany brzucha jest wykonane ponad łonem i pęcherz jest wycięty, a kamienie są usuwane ręcznie. Takie chirurgiczne usunięcie kamieni z pęcherza przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym i wymaga cewnikowania pęcherza przez cewkę moczową. Możliwe działania niepożądane tej operacji: krwawienie, uszkodzenie cewki moczowej z bliznami, gorączka, przywiązanie wtórnej infekcji. Alternatywne leczenie W większości przypadków alternatywne leczenie kamieni pęcherza obejmuje środki do domu, aby zapobiec ich powstawaniu. Poleć: pić sok pomarańczowy i żurawinowy; wziąć po obiedzie wywar z liści winogron (25 gramów na szklankę wody), z dodatkiem 20-30 ml soku z winogron; codziennie na pusty żołądek, aby wypić łyżkę świeżego soku z cebuli lub soku z korzenia pietruszki i czarnej rzodkwi (zmieszanych w równych proporcjach); codziennie pić wywar z suszonych liści, kwiatów i owoców głogu kolczastego z dodatkiem łyżeczki soku z cytryny na 200 ml bulionu; na fosforanowych porcjach rano i wieczorem weź ocet jabłkowy (łyżka na pół szklanki wody). Żadne badania nie potwierdziły, że leczenie ziołami może niszczyć kamienie pęcherza. Jednak niektóre rośliny lecznicze są częścią farmaceutyków. W przypadku kamieni fosforanowych, fitoterapeuci zalecają stosowanie barwnika korzenia maddera w postaci 10% nalewki alkoholowej (20 kropli dwa razy dziennie po posiłkach). A jeśli kamienie są kwasami uro-kwasowymi, radzę raz dziennie wypić szklankę wywaru z kwiatów nagietka. Owoce (nasiona) ząb parasol Ammi rodzina roślin (w postaci wywaru wykonane z nich) łagodzi skurcze dróg moczowych, co ułatwia wyjście z małych kamieni, ale stosując tę roślinę, należy pić dużo wody (do dwóch litrów dziennie). Sporish (ptak górski), ze względu na obecność w nim związków krzemu, pomaga rozpuszczać wapń w kompozycji kamieni. Odwar został przygotowany z obliczeń - łyżka suchych ziół na 200 ml wody; Pij trzy razy dziennie przez 30-40 ml (przed jedzeniem). Użyj i zioła moczopędne, takie jak liście mniszka lekarskiego, skrzyp i pokrzywy dwupienne. [45] Dieta i odżywianie Od moczu jest produktem przemiany materii w organizmie, w celu dostosowania jej skład może dieta i żywienie z ograniczonego stosowania pewnych produktów, które zwiększają poziom kwasu moczowego (moczanowej) szczawianu (sole kwasu szczawiowego) lub soli fosforanowych (fosforanów). Czytaj - Dieta z kamicą moczową Jeśli kamienie w pęcherzu składają się ze szczawianów, należy ograniczyć stosowanie wszystkich kultur psiankowatych (ziemniaków, pomidorów, papryki, bakłażanów) i roślin strączkowych, orzechów. A ze szczawiu, szpinaku, rabarbaru i selera lepiej zrezygnować. Więcej informacji w materiale - Dieta ze szczawianem w moczu W żywieniu kamieniami z soli kwasu moczowego dietetycy zalecają koncentrację na produktach nabiałowych i pełnoziarnistych oraz odmawianie jedzenia czerwonego mięsa, tłuszczu, podrobów i mocnych bulionów mięsnych. To białka zwierzęce dają azotowe zasady i kwas moczowy. Bardziej przydatne jest zastąpienie mięsa kurczakiem, ale powinno ono być spożywane kilka razy w tygodniu, w małych ilościach i lepiej w postaci gotowanej. Aby uzyskać więcej informacji, zobacz - Dieta ze zwiększonym stężeniem kwasu moczowego Zalecenia żywieniowe w przypadku obliczeń fosforanowych dotyczą produktów zawierających dużo fosforu i wapnia, ponieważ to ich związek (z nadmiarem obydwu składników odżywczych) prowadzi do powstania nierozpuszczalnego fosforanu wapnia. Tak więc wszystkie mleko i ryby morskie, a także soczewica i soja, zielony groszek i brokuły, nasiona słonecznika i dynie, pistacje i migdały - nie są dla takich pacjentów. Chociaż fosfor jest jedną z substancji używanych przez nasz organizm do utrzymania prawidłowego poziomu pH. Niektóre warzywa i owoce przyczyniają się do diurezy, to jest do zmniejszenia stężenia soli w moczu. Są to owoce cytrusowe, ogórki, kapusta, buraki, dynie, arbuzy, winogrona, wiśnie, brzoskwinie, warzywa liściaste (pietruszka i cilantro), czosnek, pory i cebulę. [46], [47], [48], [49], [50] Zapobieganie Kamienie w pęcherzu moczowym są spowodowane wieloma chorobami i stanem metabolizmu, nie ma konkretnych sposobów zapobiegania im. Jednakże, jeśli dana osoba ma jakiekolwiek problemy z oddawaniem moczu - ból, zmiana koloru moczu, domieszka krwi w nim itp. - lepiej natychmiast udać się do urologa. Głównym środkiem zapobiegawczym jest wystarczająca ilość wody - 1,5-2 litrów dziennie, woda zwiększa ilość moczu i zmniejsza nasycenie solami. W celach profilaktycznych można zastosować leczenie uzdrowiskowe - balneoterapię wodami mineralnymi, które mają właściwości moczopędne, mechanicznie usuwają nadmiar nerkowy i pomagają ustabilizować pH moczu. [51], [52], [53], [54], [55], [56], [57] Prognoza Gdy główna choroba jest wyeliminowana, rokowanie jest korzystne, w przeciwnym razie możliwe jest nawracające tworzenie kamieni. Nawroty obserwuje się u 25% pacjentów z rozrostem gruczołu krokowego i 40% przypadków pęcherza neurogennego. [58], [59], [60] Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors.
zaburzenia w oddawaniu moczu – oddawanie moczu może być zmniejszone (skąpomocz), prawidłowe lub zwiększone (wielomocz). Może dojść do całkowitego zatrzymania oddawania moczu (bezmocz). Przy umiejscowieni przeszkody w pęcherzu moczowym pojawia się parcie na mocz i jego częste oddawanie oraz kroplowy lub mały strumień moczu;
Jeśli w pęcherzu kota znajdują się kamienie, oznacza to, że zwierzę zgromadziło kilka małych lub dużych kamieni, co prowadzi do trudności w oddawaniu moczu, pojawienia się krwi w moczu i innych objawów. Leczenie choroby należy rozpocząć natychmiast, ponieważ jeśli nie podejmie się żadnych działań, może wystąpić blokada. Często jest obarczona treściPrzyczyny powstawania kamieniObjawy chorobyDiagnoza i metody leczeniaChirurgiaDietaJak zapobiegać tworzeniu się kamieniSpis treści1 Przyczyny powstawania kamieni2 Objawy choroby3 Diagnoza i metody leczenia4 Chirurgia5 Dieta6 Jak zapobiegać tworzeniu się kamieniPrzyczyny powstawania kamieniIstnieje kilka teorii opisujących tworzenie się obcych formacji w pęcherzu moczowym. Najbardziej popularna wersja opiera się na fakcie, że kamienie powstają z kryształów obecnych w moczu w podwyższonych stężeniach. Kilka czynników przyczynia się do powstawania kamieni pęcherza moczowego.:Powikłania chorób zakaźnych nerek i dróg moczowych (cewki moczowej). Powodem jest to, że niektóre rodzaje bakterii przyczyniają się do obniżenia poziomu pH moczu (zwiększenie stężenia kwasów), co powoduje powstawanie stężenia w moczu jonów amonowych, fosforanów i jedzenie, częste stosowanie produktów zawierających niektórych leków lub dodatków do żywności (na przykład tetracyklina, kwas askorbinowy, niektóre rodzaje antybiotyków).Niewystarczające zużycie wody przez długi pH moczu, powodujące powstawanie nerek (przewlekła niewydolność nerek).Zapalenie pęcherza moczowego – zapalenie pęcherza moczowego u kotów, które może być związane z infekcjami lub chorobami otaczających narządów układu moczowo-płciowego.© shutterstockOpisane przyczyny prowadzą do powstawania kamieni u kotów, a obce formacje mogą się znacznie różnić pod względem wielkości. Są wielkości cząstki piasku lub naprawdę przypominają małe kamienie, takie jak kamyczki. Kamienie u kotów mogą powstawać w ciągu kilku tygodni lub miesięcy. Szybkość ich powstawania zależy od charakterystyki składu chemicznego moczu (kwasowości), a także od obecności w nim obcych zanieczyszczeń zauważyć, że praktycznie wszystkie koty są zagrożone, niezależnie od płci i wieku (chociaż z reguły prawdopodobieństwo wzrasta wraz z wiekiem). Jednocześnie istnieją dowody na to, że czynniki, które powodują rozwój kamicy to::regularne karmienie kota suchą karmą (monotonna dieta);koty wykastrowane, zwłaszcza w starszym wieku;koty i koty należące do ras: himalajska, birmańska i więc kamienie w pęcherzu moczowym są zwykle konsekwencją przedłużonego zaburzenia organizmu związanego z niewłaściwym karmieniem kota, lekami lub niewystarczającą opieką (jedzenie, picie).Objawy chorobyJeżeli w jamie pęcherza znajduje się jeden lub więcej kamieni, chorobie mogą towarzyszyć takie objawy i objawy.:Czynność oddawania moczu jest wyraźnie utrudniona: kot odczuwa dyskomfort i napięcie, jest zbyt często idzie do krwi pojawiają się wtrącenia krwi – zjawisko to nazywa się krwiomoczem. Powód jest prosty: ostre krawędzie kamieni porysują powierzchnię pęcherza i rozrywają naczynia powodu niepokojącego zachowania kota bez wyraźnego powodu, nie tylko idzie do toalety, ale także sypie z mieszkania, czego wcześniej nie często zwierzę wylizuje swoje niektórych przypadkach częste wyjazdy do toalety kończą się na próżno: praktycznie nie ma moczu (dyzuria).© shutterstockW tym drugim przypadku leczenie kamieni pęcherza należy rozpocząć jak najszybciej: najprawdopodobniej znacznie zablokowały kanały cewki moczowej. W przypadku powikłań może to doprowadzić do pęknięcia pęcherza i obfitego krwawienia i metody leczeniaJeśli kamienie są uformowane zbyt duże, doświadczony weterynarz może również wykryć je za pomocą dotyku. Jednak w większości przypadków przeprowadzana jest instrumentalna diagnostyka ciała kota, a także jego analiza moczu. Oto 2 najczęściej stosowane metody diagnostyczne:Ultradźwięki pęcherza moczowego;radiografia z użyciem środka reguły kamienie kota są bezbarwne, dlatego stosuje się specjalne substancje, które zapewniają wyraźny obraz. Metody leczenia są związane z usuwaniem kamieni metodami chirurgicznymi lub to szybka metoda leczenia, która jest stosowana w przypadkach, gdy nie jest już możliwe pozbycie się kamieni w pęcherzu. Istota operacji polega na otwarciu pęcherza, usunięciu wszystkich kamieni, a następnie szyciu. Jeśli formacje kamienne osiągną duży rozmiar i znacząco zachodzą na światło kanału moczowego, wskazana jest natychmiastowa punkty interwencji chirurgicznej polegają na tym, że w niektórych przypadkach wiąże się to ze znacznym ryzykiem dla życia i zdrowia – na przykład, jeśli kot ma wadę serca lub jest starszym zwierzęciem kamieni z pęcherza u kota jest możliwe dzięki specjalnej diecie. Ta metoda ma przewagę nad chirurgią, ponieważ kot nie jest narażony na niepotrzebny stres, ryzyko powikłań po zabiegu jest wykluczone (szczególnie jeśli zwierzę jest dość stare). Istnieje jednak wiele wad:Po pierwsze, stosowanie diety w celu stopniowego rozpuszczania kamieni i ich wymywania z pęcherza nie jest możliwe u wszystkich kotów. Jeśli sprawa jest w toku, a kamienne formacje są dość duże, jedyną opcją leczenia jest leczenia jest powolny i trwa zawsze co najmniej miesiąc (zwykle kilka miesięcy).Przez cały ten okres kot może odczuwać pewien dyskomfort podczas ruchu jelit. Pojawienie się krwi w dieta terapeutyczna jest testem dla organizmu, na który nie ucierpi każdy kot. Na przykład, jeśli obserwuje się problemy z trawieniem, dieta może być przeciwwskazana.© shutterstockJak zapobiegać tworzeniu się kamieniZapobieganie chorobom jest zawsze lepsze od leczenia. Główne działania mają na celu zapewnienie zróżnicowanej, właściwej diety i zużycia wody przez zwierzę.:Przede wszystkim nie daj się ponieść karmieniu kotów. Pomimo tego, że ten pokarm jest bardzo popularny, zawiera duże ilości fosforu i wapnia. W nadmiernych stężeniach składniki te powodują powstawanie karm kot zbyt często tylko suchym jedzeniem. Różnorodność w żywieniu stanowi podstawę zdrowia i witalności każdej chwili kot powinien mieć swobodny dostęp do czystej wody skoordynować odbiór jakiegokolwiek leku lub dodatku do żywności z weterynarzem, zwłaszcza jeśli jest to kwestia starego zwierzęcia cierpiącego na przewlekłe więc, gdy układ moczowy jest zablokowany, kot zaczyna odczuwać znaczną trudność podczas oddawania moczu. Właśnie na to powinieneś najpierw zwrócić uwagę. Prognozy dotyczące powrotu do zdrowia zależą bezpośrednio od tego, jak szybko właściciel zwierzęcia zwróci się do weterynarza o pomoc.
U najmłodszych zapalenie pęcherza moczowego może od razu objawić się gorączką, utratą apetytu, intensywnym zapachem moczu, pieczeniem, bólem brzucha czy po prostu ogólnym rozdrażnieniem. W ciąży objawy zapalenia pęcherza moczowego nie muszą być specyficzne. Jednak ze względu na ryzyko powikłań nieleczonego zapalenia pęcherza
Bezkrwawy zabieg kruszenia kamieni w pęcherzu moczowym przez cewkę moczową, za pomocą specjalnego lasera Ho-YAG. Zabieg wykonywany w znieczuleniu miejscowym. Przed wykonaniem zabiegu niezbędna jest konsultacja u lekarza specjalisty urologa. Badania laboratoryjne do wykonania przez zabiegiem: morfologia APTT INR poziom elektrolitów badanie ogólne moczu
Elektroresekcja guza pęcherza moczowego (ang. Transurethral Resection of Bladder Tumor – TURBT) jest procedurą endoskopową, która polega na wycięciu najczęściej nowotworowej zmiany ściany pęcherza moczowego. Operację zwykle przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym, a standardowy czas pobytu pacjenta w klinice po zabiegu wynosi od 2
Dzień dobry. Mój pies ( york - 10 lat ) miał 12 dni temu operację usunięcia kamieni struwitowych ( prawdopodobnie - ponieważ kamienie są w badaniu ) z pęcherza. Operacja się udała, szwy zostały wyciągnięte trzy dni temu. Przez kilka dni po operacji siusiał moczem z krwią, szóstego dnia mocz jest już czysty. Pies jest wesoły, pije wodę i zjada karmę. Karmimy go wyłącznie royalem urinary canin oraz puszkami royal urinary canin. Oprócz tego dostaje pastę zakwaszającą po jedzeniu oraz tabletki zakwaszajace. Przez tydzień po operacji dostawał antybiotyk w zastrzykach. I teraz najważniejsze co spędza mi sen z powiek..... pomimo , że operacja sie udała pies nadal sika bardzo słabo. Praktycznie szybko kropelkuje, bardzo długo trzymając podniesioną nogę. Od czasu do czasu końcowym etapem sikania jest krótkotrwały strumień moczu. Myślałem , że po operacji zacznie sikać tak jak kiedyś, aczkolwiek tłumaczyłem sobie , że przecież pęcherz jest poszyty i przez jakiś czas ułomny. Minęło 12 dni i stan się nie poprawia. z psem często ( co 3-4 godziny) trzeba wychodzić na dwór a oprócz tego prawie codziennie zdarza mu się wysikać w domu. Czy mam się o co martwić ? Czy taki stan pooperacyjny jest normalny ? Czy mogę podejrzewać , że w cewce zostały jakieś struwity i blokują przejście moczu? Proszę o pomoc i radę. Pozdrawiam. Arek
Diagnoza kamieni w pęcherzu moczowym i moczowodzie Najprostsza, ale czasami i najbardziej skuteczna w przypadku kamieni pęcherza moczowego i moczowodu jest ogólna analiza moczu. W tym badaniu można określić dokładną ilość krwi, soli i innych substancji patologicznych, które mogą być obecne w moczu wraz z tą patologią.
Pytanie nadesłane do redakcji Zabiegowe metody leczenia kamicy moczowej i jej powikłań. Mam kamice nerkową; w 1997 roku rozkruszono kamienie metodą ESWL, 8 lat miałem spokój i ponownie ok. 4 lat temu zaczęły sie od nowa bóle związane z kolką nerkową. Około 2 tygodni temu w badaniach RTG, USG stwierdzono bardzo dużą ilość kamieni. Mają różne rozmiary, w tym 2 są bardzo duże; jeden ma 2 cm i znajduje się na wejściu do nerki, drugi 12 mm znajduje się w pęcherzu moczowym, który bardzo utrudnia mi oddawanie moczu, ponieważ jest jak korek. Kiedy idę oddać mocz przez moment siusiam normalnie i w pewnym momencie wszystko się zatyka i oddaje wtedy tylko kropelki. Jest to bardzo bolesne. Lekarz na konsultacji powiedział, że małe kamienie się rozkrusza. Ten z pęcherza jakąś metodą spróbują wepchnąć z powrotem do nerki, aby go też rozkruszyć. Lekarz powiedział tylko, że z tym dużym będzie problem, ale nie powiedział jak go chcą usunąć, dlatego chciałbym się dowiedzieć jaki zabieg można wykonać przy usunięciu tego dużego kamienia. Lekarz powiedział tylko, że nie da się go rozkruszyć. Na czym polega wepchnięcie kamienia z pęcherza do nerki? Odpowiedział dr n. med. Robert Drabczyk specjalista chorób wewnętrznych nefrolog Oddział Nefrologii i Stacja Dializ Szpital Wojewódzki, Bielsko-Biała Z pytania wynika, że kamica nerkowa ma charakter nawrotowy i obecnie występują liczne złogi w różnych odcinkach układu moczowego, tj. w nerce i pęcherzu, będące przyczyną objawów klinicznych, głównie dolegliwości dysurycznych wywołanych złogiem (lub złogami) w pęcherzu. Zabiegowe metody leczenia kamicy moczowej i jej powikłań to: ESWL, czyli rozbijanie kamienia wewnątrz organizmu pacjenta z użyciem tzw. fali wstrząsowej. Kamień ulega rozbiciu na cząstki wielkości ziaren piasku, które łatwo są wydalane z moczem. Zabieg zwykle nie wymaga przyjęcia do szpitala, jest bezpieczny i w ciągu paru dni po zabiegu można wrócić do swojej zwykłej aktywności. W przypadku większych kamieni konieczne bywa przeprowadzenie kilku sesji rozbijania. Zwykle metodą tą można usuwać złogi do 2 cm średnicy. Nefrolitotrypsja przezskórna, tzw. PCNL, wykonywana, kiedy kamień w nerce jest duży lub w takim miejscu, że nie może być rozbity za pomocą ESWL. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu i polega na wykonaniu niewielkiego nacięcia tkanek w okolicy nerki, przez które wprowadza się instrument, tzw. nefroskop. Urolog odpowiednimi narzędziami rozdrabnia kamień na mniejsze fragmenty, które usuwa. Na ogół pacjent pozostaje w szpitalu przez parę dni. Ureterorenoskopia, tzw. URS, służy do usuwania kamieni z moczowodu. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu bez konieczności jakiegokolwiek nacinania tkanek. Urolog wprowadza wziernik przez cewkę moczową do pęcherza moczowego, a następnie do moczowodu i odpowiednimi narzędziami usuwa go w całości lub rozdrabnia na mniejsze fragmenty. Cystolitotrypsja przeskórna tzw. PCCL, wykonywana w przypadku złogów w pęcherzu, które nie mogą zostać usunięte w trakcie cystoskopii. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu i polega na wykonaniu niewielkiego nacięcia tkanek nad spojeniem łonowym, przez które wprowadza się endoskop i narzędzia, którymi urolog kruszy kamień na mniejsze fragmenty i usuwa. Na ogół pacjent pozostaje w szpitalu przez parę dni. W przypadkach zaawansowanej kamicy moczowej lub występowania złogów w różnych odcinkach układu moczowego zwykle konieczne jest stosowanie kilku metod leczenia, które jest wieloetapowe. W pierwszej kolejności usuwa się złogi stanowiące przeszkodę w odpływie moczu lub będące przyczyną dolegliwości bólowych. W przypadku opisanym w pytaniu od oceny urologa będą zależały sposób i kolejność leczenia. Duży złóg w nerce, nienadający się do kruszenia metodą ESWL, zapewne zostanie usunięty metodą PCNL. Stwierdzenie "ten z pęcherza jakąś metodą spróbują wepchnąć z powrotem do nerki" z pewnością wynikło z nieporozumienia lub niezrozumienia wyjaśnień lekarza. Złóg, który przemieścił się do pęcherza lub powstał w pęcherzu jest usuwany metodą endoskopową (cystoskopowo lub PCCL) lub klasyczną chirurgiczną. Piśmiennictwo: Bar K. (red.): Oksfordzki podręcznik urologii. Wydanie I. Lublin 2011
Mogą także utknąć w moczowodzie prowadząc do znacznego utrudnienia odpływu moczu z neki lub wręcz zablokowania z następowym zakażeniem i zniszczeniem nerki – Kamienie moczowe zlokalizowane w pęcherzu moczowym, rzadkie w chwili obecnej, kilkaset lat temu bardzo częste prowadzą do przewlekłego zakażenia dróg moczowych.
Czy kamień w pęcherzu moczowym może być rozpuszczony czy konieczne jest leczenie inwazyjne? Czy kamień wielkości 10 milimetrów umiejscowiony w pęcherzu moczowym może być usunięty metodami nieinwazyjnymi np. za pomocą rozpuszczenia chemicznego? Słyszałam, że kamienie w nerkach można rozpuszczać za pomocą tabletek i zastanawia mnie czy taka opcja leczenia nie byłaby lepsza niż leczenie operacyjne tak jak zaproponowano to mojemu tacie? Jaka jest najmniej inwazyjna metoda leczenia kamicy pęcherza moczowego i czy można uniknąć leczenia zabiegowego w przypadku kamienia o wielkości 15 milimetrów? Odpowiedź redakcji Nie istnieją leki, które rozpuszczałyby kamienie moczowe w pęcherzu moczowym. Kamica pęcherza moczowego leczona jest metodami inwazyjnymi. Najczęściej wykorzystywane opcje leczenia kamicy pęcherza to przezcewkowa cystolitotrypsja, przezskórna cystolitotrypsja lub nadłonowa cystolitotomia. Wykorzystanie ESWL do leczenia kamicy pęcherza moczowego jest kontrowersyjne ze względu na ograniczoną skuteczność i duży odsetek pacjentów, którzy wymagają interwencji endourologicznej polegającej na przezcewkowym usunięciu fragmentów kamienia pokruszonego za pomocą ESWL. Wytyczne Europejskiego Towarzystwa Urologicznego nie rekomendują farmakologicznego leczenia kamicy pęcherza moczowego. Teoretycznie leczenie faramakologiczne, które doprowadziłoby do zmiany pH moczu na zasadowy mogłoby być skuteczne w leczeniu kamienie pęcherzowych zbudowanych z kwasu moczowego. Podstawowym sposobem leczenia kamieni w pęcherzu moczowym pozostaje przezcewkowa cystolitotrypsja, która jest stosowana w więksozści przypadków kamicy. Rozpoznanie kamicy pęcherza moczowego zawsze jest wskazaniem do ustalenia przyczyny powstawanie kamieni. Najczęściej powstanie złogu w pęcherzu moczowym spowodowane jest zaleganiem moczu po mikcji lub zakażeniem układu moczowego. « Wróć
U męża mieszkającego na Węgrzech wykryto 2 kamienie w pęcherzu moczowym. Wyznaczono OP na 15.12 ,ale przez miesiąc poprzedzający tę OP ma być do niej przygotowywany. Na czym te przygotowania polegają?
Zapadalność na raka pęcherza moczowego z roku na rok jest coraz większa. Eksperci uważają, że rak pęcherza moczowego co roku dotyka aż 6 tysięcy Polaków. Na szczęście, umieralność wśród mężczyzn w średnim wieku zachowuje tendencję spadkową. W przypadku mężczyzn ze starszych grup wiekowych utrzymuje się na stałym pęcherza moczowego - informacje ogólneRak pęcherza moczowego najczęściej (w ok. 90%) wywodzi się z komórek nabłonka przejściowego (jest to specyficzny rodzaj nabłonka – ma on zdolność do zmiany grubości ściany pęcherza poprzez rozciąganie się w zależność od stopnia wypełnienia pęcherza moczem). Choroba może się także rozwinąć jako następstwo wcześniej przebytej radioterapii lub częstych i nawracających infekcji dróg moczowych, wtedy rozwija się zwykle rak gruczołowy lub międzynarodowej klasyfikacji nowotworów TNM wyróżnia się następujący podział, uwzględniający stopień zaawansowanie choroby:Podział raka pęcherza moczowego wg stopnia zaawansowaniaT tumour – guz (pierwotny)N node – węzeł (chłonny)M metastasis – przerzut (odległy)Tx – nie można ocenić guza pierwotnegoNx – nie można ocenić regionalnych węzłów chłonnychM0 - Nie stwierdza się przerzutów odległychTa - Nieinwazyjny rak brodawczakowatyN0 - Nie stwierdza się przerzutów w okolicznych węzłach chłonnychM1 - Stwierdza się obecność przerzutów odległychT0 – nie stwierdza się obecności guza pierwotnegoN1 - Przerzut w pojedynczym węźle chłonnym w miednicy mniejszej (podbrzusznym, zasłonowym, biodrowym zewnętrznym lub przedkrzyżowym) Tis - Rak in situ (rak śródnabłonkowy „płaski”) – niestety, ten rodzaj guza stanowi potencjalne ryzyko choroby o największym stopniu złośliwościN2 - Przerzuty w licznych węzłach chłonnych w miednicy mniejszej (podbrzusznych, zasłonowych, biodrowych zewnętrznych lub przedkrzyżowych) T1 - Guz nacieka tkankę łączną znajdującą się pod nabłonkiemN3 - Przerzut w węźle chłonnym biodrowym wspólnym T2 - Guz nacieka tkankę mięśniową ściany pęcherza - guzy o zaawansowaniu klinicznym T2 lub wyższym u większości chorych stanowią wskazanie do leczenia metodą cystektomii czyli wycięcia pęcherza T3 - Guz nacieka tkanki okołopęcherzowe T4 - Guz nacieka na co najmniej jedną z wyszczególnionych okolic: gruczoł krokowy, pęcherzyki nasienne, macicę, pochwę, ścianę miednicy, powłoki brzuszne Objawy raka pęcherza moczowegoTypowym objawem dla raka pęcherza jest krwiomocz, czyli zabarwienie moczu obecną w nim charakterystycznymi objawami są: zmiana trybu oddawania moczu (z toalety korzystamy zdecydowanie częściej lub rzadziej niż dotychczas), bolesność podczas oddawania moczu jak i zwiększone parcie na pęcherz moczowy, bóle w okolicy lędźwiowej i w zaawansowanej postaci choroby, wśród objawów u chorych, mogą pojawić się regionalnie powiększone węzły chłonne, obrzęki w kończynach dolnych oraz bóle dłuższej analizie objawów można dostrzec, że są one bardzo powszechne również podczas występowania innych chorób układu moczowego, takich jak: zakażenie układu moczowego czy kamica. Dlatego bardzo istotne jest, by samodzielnie nie diagnozować swoich objawów i nie leczyć się na „własną rękę” – tylko lekarz może potwierdzić diagnozę i wprowadzić odpowiednie u każdego chorego objawy muszą występować w ten sam sposób z identycznym nasileniem. U każdej osoby można zaobserwować inny czas ich trwania oraz stopień nasilenia rak pęcherza moczowego jest wyleczalny?Istnieje szansa, żeby wyleczyć raka pęcherza moczowego. Jednak należy pamiętać, że im wcześniej wykryta choroba, tym większa szansa na całkowite wyzdrowienie. Dodatkowo bardzo istotnym punktem w procesie terapeutycznym jest przestrzeganie terminów badań kontrolnych zlecanych przez zakończonym leczeniu nowotwór pęcherza moczowego niestety ma bardzo wysoki odsetek nawrotów, dlatego badania po zastosowanym leczeniu powinny być priorytetem dla każdego ryzyka nowotworu pęcherza moczowegoIstnieje grupa czynników szczególnie sprzyjających powstaniu nowotworów pęcherza moczowego. Zaliczamy do niej:częste narażenie na niektóre karcynogeny przemysłowe – szczególnie te wykorzystywane w przemyśle chemicznym (chodzi w szczególności o produkty zwane aromatycznymi aminami: benzydyny, beta-naftyloaminy),pasożytnicze zakażenie Schistosoma haematobium (jest to potocznie zwana przywra krwi, bytująca w naczyniach krwionośnych pacjenta ściany pęcherza),wcześniejsze napromieniowania pęcherza moczowego,przyjmowanie cytostatyku o nazwie cyklofosfamid,wieloletnie utrzymywanie w pęcherzu na raka pęcherza moczowegoDiagnostyka raka pęcherza zwykle rozpoczyna się zebraniem wywiadu medycznego. Następnie lekarz wykona badanie przedmiotowe na wizycie. Na podstawie jego wyniku oraz zgłaszanych przez pacjenta w wywiadzie dolegliwości może zadecydować o konieczności wykonania badań laboratoryjnych oraz diagnozy obejmuje wstępne rozpoznanie nowotworu przez lekarza na podstawie badań diagnostycznych, takich jak badanie ogólne moczu i morfologia krwi obwodowej (w celu przeprowadzenia tego typu diagnostyki pobiera się od pacjenta próbkę krwi i próbkę moczu) oraz USG ukadu moczowego lub jamy brzusznej (koniecznie wykonywane podczas wypełnionego moczem pęcherza, czyli przy uczuciu parcia na mocz).Często lekarz obok badania ogólnego moczu zleca także wykonanie cytologii osadu moczu, która polega na zbadaniu jego składu komórkowego. Mocz podczas badania poddaje się mikroskopowej ocenie osadu gdzie wykrywa się złuszczone komórki nowotworowe uwolnione z guza i wydalone z organizmu przez chorego. Jeżeli po otrzymaniu wyników lekarz nadal będzie miał wątpliwości co do postawienia konkretnej diagnozy, może dodatkowo zlecić bardziej specjalistyczne badania, do których zaliczamy:Cytoskopię - badanie polega na wprowadzeniu przez cewkę moczową endoskopu ze światłowodem optycznym. Całość badania trwa od kilku do kilkunastu minut, wykonywane jest ono w znieczuleniu. Pozwala ocenić wygląd błony śluzowej pęcherza moczowego i rozpoznać występujące w jej obrębie nieprawidłowości. Podstawowym elementem diagnostyki i leczenia nowotworów pęcherza moczowego jest TURBT czyli przezcewkowa elektroresekcja guza pęcherza moczowego. Po wykonaniu rutynowej cystoskopii i potwierdzeniu obecności guza, przystępujemy do jego usunięcia podczas jednego zabiegu. Wymagane znieczulenie to, w zależności od wielkości guza, krótkie dożylne lub dożylną - badanie służy do zobrazowania układu moczowego - polega na wykonaniu kilku zdjęć RTG po podaniu kontrastu. Obecnie jest coraz rzadziej wykonywana, standardem w diagnostyce krwiomoczu jest URO-CT czyli CT z kontrastem z fazą urograficzną; przy wątpliwościach diagnostycznych wykonuje się urografię rezonansu magnetycznego).Leczenie raka pęcherza moczowegoSposób leczenia raka pęcherza moczowego jest uzależniony od stopnia zaawansowania choroby oraz wyników badań histopatologicznych wycinków pobranych przy cystoskopii/TURBT. Medycyna dysponuje wieloma metodami leczenia choroby, zaliczamy do nich:leczenie chirurgiczne (wspomniana TURBT lub zabiegi operacyjne: otwarte lub laparoskopowe/robotyczne),radioterapię,chemioterapię i immunoterapię,immunoterapię dopęcherzową (BCG).Leczenie chirurgiczneW leczeniu chirurgicznym lekarz może:- przeprowadzić zabieg metodą przezcewkową (TURBT)– jest to rodzaj techniki małoinwazyjnej, zabieg polega na wycięciu guzków z pęcherza bez nacinania skóry pacjenta, wszystkie elementy zabiegu wykonywane są przez cewkę moczową. Zabieg możliwy jest poprzez wprowadzenie do cewki moczowej specjalnie do tego przystosowanego endoskopu. Niestety procedura ta jest możliwa do przeprowadzenia jedynie w przypadku powierzchownych, nienaciekających zmian chorobowych (Ta-T1).- usunąć pęcherz moczowy – przy bardziej zaawansowanym stadium choroby, lekarz zmuszony jest do wycięcia całego pęcherza moczowego. Taki rodzaj zabiegu nazywa się radykalną cystektomią. Zwykle podczas wycinania pęcherza u mężczyzn usuwa się również okoliczne narządy i tkanki - gruczoł krokowy i pęcherzyki nasienne u mężczyzn, a u kobiet macicę, jajowody, jajniki i część pochwy. Procedura ta ma zapobiec nawrotom choroby. Jest to poważny zabieg operacyjny, wykonywany w znieczuleniu ogólnym. W Polsce w przypadku operacji, na wzór krajów Europy Zachodniej, możliwy jest dostęp klasyczny – otwarty, a także laparoskopowy i wycięciu pęcherza konieczne jest wytworzenie nowej drogi, przez którą mocz będzie opuszczał organizm człowieka. Najprostszym z rozwiązań stosowanym przez lekarzy jest wszycie moczowodów do skóry – wytworzenie tzw. przetoki moczowodowo – skórnej. Jest to metoda zarezerwowana dla chorych o złym stanie ogólnym zdrowia lub jako element leczenia paliatywnego. Zwykle mocz odprowadza się drogą wstawki jelitowej, tzn. do izolowanej pętli jelita cienkiego lub grubego wszywa się moczowody, a dystalny fragment pętli do skóry. Chorzy zaopatrzeni są na stałe workami istnieje także możliwość odtworzenia pęcherza moczowego przez lekarza. W tym celu zostaje stworzony „sztuczny” pęcherz z części jelita cienkiego lub grubego – do fragmentu jelita wszywa się moczowody. Zastępczy pęcherz jelitowy łączy się z cewką moczową, a chory na nowo uczy się oddawać mocz tą z możliwych do zaordynowania przez lekarza sposobem leczenia jest radioterapia. Trzeba wziąć pod uwagę, iż jest ona mniej skuteczne niż operacja. Co prawda radioterapia naraża pacjenta na mniejszą ilość stresu i ewentualnych powikłań, lecz statystycznie tylko u około 40% chorych poddanych tej metodzie leczenia można zaobserwować brak nawrotu choroby przy jednoczesnym zachowaniu pęcherza radioterapii zwykle współwystępuje z TURBT i chemioterapią jak element leczenia multimodalnego, zmierzającego do zachowania pęcherza własnego chorego u wybranych chorych (czyli maksymalnie stadium cT2 , leczenie chorych niewyrażających zgody na leczenie radykalne, chorzy niekwalifikujący się do leczenia radykalnego z przyczyn ogólnych).ChemioterapiaChemioterapia jest w większości przypadków stosowana jako uzupełnienie leczenia. Trudno zwyciężyć walkę z rakiem przy stosowaniu samych chemioterapeutyków. Jeżeli u chorego wystąpią przerzuty do innych narządów, wtedy chemioterapia w procesie terapeutycznym gra „pierwsze skrzypce”, niemniej nie zapewnia wyleczenia. Niestety jednym z najpoważniejszych skutków ubocznych jest niszczenie także prawidłowych komórek, powodujących ciężkie wyniszczenie organizmu. Najczęstsze leki wykorzystywane w trakcie leczenia chemioterapią przy raku pęcherza moczowego to cisplatyna i gemcytabina. Od niedawna dostępna jest ponadto nowa metoda leczenia zaawansowanego raka pęcherza moczowego, oparta na przeciwciałach monoklonalnych (immunoterapia) tzw. inhibitorach immunologicznych punktów dopęcherzowaUzupełnieniem leczenia przez cewkowego jest immunoterapia dopęcherzowa, stosowana w tzw. raku wysokiego ryzyka. Po wycięciu metodą przezcewkową guza z pęcherza chorego, lekarz może zalecić immunoterapię dopęcherzową- czyli leczenie wykorzystujące potencjał własnego układu odpornościowego pacjenta. W trakcie leczenia tą metodą, pęcherz moczowy pacjenta zostaje wypełniony zawiesiną atenuowanych prątków gruźlicy, zwanych Calmette-Guerin (BCG) - mają one za zadanie pobudzenie układu odpornościowego chorego i nasilenie jego zdolności do niszczenia powstałych w pęcherzu moczowym komórek raka. Leczenie to jest obligatoryjne w przypadku nowotworów ograniczonych do błony śluzowej o wysokiej złośliwości. Pozwala wydłużyć przeżycie i zmniejszyć odsetek odległeWystępują one w konsekwencji przenoszenia się uwalnianych z guza pierwotnego komórek nowotworowych przez naczynia krwionośne lub naczynia chłonne .Przerzuty raka pęcherza moczowego najczęściej wykrywane są w węzłach chłonnych, wątrobie i płucach. W celu diagnostyki tych zmian wykonuje się takie badania jak tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny jamy brzusznej, miednicy, klatki przerzuty obserwowane są w mózgu oraz kościach, jednakże często lekarze wystawiają skierowania na badania również i tych części ciała w chwili występowania konkretnych objawów sugerujących lokalizację zmian przerzutowych w odpowiednich narządach. Jeżeli u chorego zostaną wykryte jakiekolwiek objawy przerzutów nowotworu do innych części organizmu, lekarz prawdopodobnie zmieni stosowane do tej pory leczenie, decydując się na bardziej agresywne, skupione nie tylko na pęcherzu moczowym ale i innych częściach ciała zaatakowanych pęcherza moczowegoPęcherz moczowy zbudowany jest z tkanki mięśniowej, zdolnej do rozciągania się. Zlokalizowany jest w podbrzuszu, zaraz za spojeniem łonowym. Mocz produkowany w nerkach, do pęcherza, doprowadzany jest przez dwa moczowody (lewy i prawy). Kształt pęcherza jest uzależniony od stopnia wypełnienia, płci oraz wieku osoby, jednakże, najczęściej kształtem przypomina on pomarańczę. Pojemność pęcherza wacha waha się w granicach 350–650 ml. Pomimo tak dużej rozpiętości parcie na mocz człowiek odczuwa już przy wypełnieniu 200–300 ml, natomiast silne parcie na pęcherz odczuwane jest przy wypełnieniu go około 400 ml życia i rokowania z nowotworem pęcherza moczowegoNajważniejszym punktem w leczeniu jest jak najwcześniejsze wykrycie choroby – wiąże się to nie tylko z krótszą ścieżką leczenia ale i mniej uciążliwą dla chorego oraz dającą większą szansę na całkowite wyleczenie choroby bez dostępne informacje statystyczne o przeżywalności osób z rakiem pęcherza moczowego u chorych z niezaawansowanym stopniem choroby przeżycie 5-letnie wynosi około 70 proc. Niestety, liczby te świadczą o tym, że choroba jest bardzo poważna i groźna dla naszego życia, dlatego istotnym jest fakt, by nie lekceważyć pojawiających się im później wykryta choroba, większy guz czy pojawiające się w organizmie przerzuty, tym długość przeżycia ulega pęcherza moczowegoPęcherz moczowy zbudowany jest z tkanki mięśniowej, zdolnej do rozciągania się. Zlokalizowany jest w podbrzuszu, zaraz za spojeniem łonowym. Mocz produkowany w nerkach, do pęcherza, doprowadzany jest przez dwa moczowody (lewy i prawy). Kształt pęcherza jest uzależniony od stopnia wypełnienia, płci oraz wieku osoby, jednakże, najczęściej kształtem przypomina on pomarańczę. Pojemność pęcherza wacha waha się w granicach 350–650 ml. Pomimo tak dużej rozpiętości parcie na mocz człowiek odczuwa już przy wypełnieniu 200–300 ml, natomiast silne parcie na pęcherz odczuwane jest przy wypełnieniu go około 400 ml moczu.
cEWP. 65hkjro8og.pages.dev/8365hkjro8og.pages.dev/5365hkjro8og.pages.dev/865hkjro8og.pages.dev/7565hkjro8og.pages.dev/2565hkjro8og.pages.dev/5965hkjro8og.pages.dev/8365hkjro8og.pages.dev/29
operacja shih tzu kamienie w pęcherzu moczowym
